گاترهای مناسب فضای باز؛ چطور یک بار برای همیشه از شر آب‌گرفتگی راحت شویم؟

۱ بازديد

 

تصور کنید یک عصر بارانی زیباست، چای‌تان را دم کرده‌اید و می‌خواهید از منظره حیاط یا تراس لذت ببرید. اما همین که چشمتان به کف محوطه می‌افتد، می‌بینید آب مثل یک دریاچه کوچک جلوی در جمع شده یا بدتر از آن، گل‌ولای باغچه راه افتاده سمت سنگ‌فرش‌های تمیز. اینجاست که آن حس خوب جای خود را به نگرانی از نفوذ آب به زیرساز ساختمان یا کثیف شدن دائمی کفپوش‌ها می‌دهد.

واقعیت این است که خیلی از ما موقع طراحی حیاط، روف‌گاردن یا دور استخر، همه‌چیز را فدای زیبایی می‌کنیم و یادمان می‌رود که این حجم از آب باران یا شستشو باید از یک جایی خارج شود. راه‌حل سنتی چیست؟ بریدن سنگ‌ها به شکل نازیبا و درست کردن یک جوی آب ساده. اما راه حرفه‌ای‌تر و شیک‌تری هم هست که به آن گاتر می‌گوییم.

اصلاً این گاتر که می‌گویند چیست و چه فرقی با جوی سنتی دارد؟

بذار ساده بگم؛ گاتر همان کانال هدایت آب است که رویش یک درپوش (گریتینگ) قرار می‌گیرد تا هم پای کسی توی چاله نرود، هم آشغال‌های درشت مسیر آب را نبندند. تفاوت اصلی‌اش با آن جوی‌های قدیمی که بناها با سیمان و سنگ درست می‌کردند، در مهندسی و تمیزی کار است.

در مدل‌های قدیمی، شیب‌بندی سخت بود، همیشه لجن ته جوی جمع می‌شد و تمیز کردنش مکافات داشت. اما گاتر مدرن طوری طراحی شده که آب با کمترین شیب هم با سرعت حرکت کند و بدنه داخلی‌اش آنقدر صیقلی است که چیزی به آن نمی‌چسبد.

چرا برای فضای باز باید سراغ گاتر پیش ساخته برویم؟

فرض کن می‌خواهی برای محوطه ویلایت سیستم زهکشی راه بیندازی. دو راه داری: یا به بنا بگویی با دست برایت کانال بسازد که احتمالاً کج‌ومعوج می‌شود و درپوشش هم هیچ‌وقت درست جا نمی‌افتد، یا اینکه از گاتر پیش ساخته استفاده کنی.

این قطعات مثل قطعات لگو به هم متصل می‌شوند. یعنی شما یک بدنه پلیمری یا بتنیِ آماده دارید که در طول‌های مشخص تولید شده و خیلی راحت توی زمین جاگذاری می‌شود. مزیت بزرگ گاتر پیش ساخته این است که چون در کارخانه تولید شده، کاملاً آب‌بند است و زوایای داخلی‌اش طوری طراحی شده که آب داخلش نماند و بو نگیرد.

مقاومت در برابر آفتاب؛ نکته‌ای که خیلی‌ها فراموش می‌کنند

فضای باز یعنی مواجهه دائمی با اشعه UV خورشید. اگر گاتری بخرید که بدنه یا درپوشش از پلاستیک معمولی باشد، بعد از دو تابستان ترد می‌شود و با کوچکترین فشاری می‌شکند. در انتخاب بدنه برای فضای باز، حتماً دقت کنید که متریال مصرفی دارای آنتی‌یووی باشد. معمولاً پلی‌‌پروپیلن‌های تقویت‌شده بهترین گزینه برای این کار هستند؛ چون هم سبک‌اند و هم در برابر تغییرات دمایی (سرمای شدید زمستان و گرمای تابستان) آخ نمی‌گویند.

انواع گاتر بر اساس نوع کاربری در محوطه

همه گاترها مثل هم نیستند. شما نمی‌توانید همان کانالی که دور استخر می‌گذارید را جلوی در پارکینگ هم نصب کنید. چرا؟ چون بحث «کلاس وزنی» وسط می‌آید.

1. گاتر دور استخر و تراس

اینجا اولویت با زیبایی و راحتی پاست. معمولاً از درپوش‌های پلاستیکی (UPVC) یا پلی‌آمید استفاده می‌شود که لبه‌های تیز نداشته باشند تا اگر کسی با پای برهنه رویش رفت، اذیت نشود. طرح‌های شیاری یا پانچی در این فضاها خیلی طرفدار دارد چون آب را سریع جذب می‌کند و لیز خوردن را به حداقل می‌رساند.

2. گاتر مخصوص حیاط و محوطه عابر پیاده

در حیاط خانه‌ها یا پیاده‌روهای مجتمع‌ها، تردد خودرو زیاد نیست. اینجا می‌توانید از درپوش‌های پلی‌پروپیلن یا حتی استیل استفاده کنید. استیل براق ظاهر بسیار مدرنی به حیاط می‌دهد و با سنگ‌فرش‌های تیره کنتراست جذابی ایجاد می‌کند.

3. گاتر پارکینگی و رمپ

اصل حرف اینجاست؛ جایی که ماشین از روی گاتر رد می‌شود. اینجا دیگر نمی‌شود با درپوش پلاستیکی نازک شوخی کرد. برای رمپ پارکینگ باید از گاترهایی با درپوش چدنی یا پلی‌آمید تقویت‌شده استفاده کرد که تحمل وزن خودرو را داشته باشند. اگر انتخاب درستی نکنید، اولین باری که یک شاسی‌بلند از روی آن رد شود، صدای شکستن گاتر را خواهید شنید.

موقع خرید گاتر به چه چیزهایی دقت کنیم؟

بسیاری از افراد فقط به قیمت نگاه می‌کنند، اما خرید گاتر مثل خریدن شیرآلات است؛ اگر جنس بد بخرید، هزینه تخریب و دوباره‌کاری‌اش چند برابر قیمت خود جنس می‌شود. این چند فاکتور را گوشه ذهنتان داشته باشید:

  • عرض و عمق کانال: چقدر بارندگی در منطقه دارید؟ اگر محوطه بزرگ است، کانال کم‌عرض جوابگوی حجم آب نخواهد بود.
  • سیستم اتصال: گاترهایی را انتخاب کنید که سیستم "نری و مادگی" قوی دارند. این باعث می‌شود کانال‌ها در طول زمان از هم جدا نشوند.
  • امکان خروجی گرفتن: چک کنید که بدنه گاتر در فواصل مختلف، جای تعبیه شده برای اتصال به لوله فاضلاب (سایزهای مختلف مثل 90 یا 110) داشته باشد.

نصب گاتر؛ سخت‌تر از چیزی که فکر می‌کنید؟

بسیاری از پیمانکاران تصور می‌کنند نصب گاتر فقط گذاشتن آن داخل خاک است. اما فوت کوزه‌گری‌اش اینجاست: زیر و اطراف گاتر باید با بتن کاملاً پر شود. گاتر بدون پشتوانه بتنی، تحت فشار بارهای جانبی (مثل حرکت خاک یا نشست زمین) دفرمه می‌شود.

بذار ساده بگم؛ گاتر مثل یک قالب عمل می‌کند، اصل قدرت سیستم زهکشی شما از آن «غلاف بتنی» دورش می‌آید. پس موقع نصب، حتماً از استادکار بخواهید تراز بودن و بتن‌ریزی دور کانال را جدی بگیرد.

نگهداری و نظافت؛ کابوس همیشگی یا یک کار ساده؟

یکی از دلایلی که مردم از زهکشی فرار می‌کنند، ترس از تجمع لجن و سوسک است. اما در سیستم‌های پیش ساخته، درپوش‌ها معمولاً با یک پیچ ساده یا به صورت کلیکی باز می‌شوند. سالی یک بار (ترجیحاً قبل از شروع فصل بارندگی)، درپوش‌ها را بردارید، یک شیلنگ آب پرفشار داخل کانال بگیرید و تمام. چون کف کانال صیقلی است، همه آشغال‌ها راحت به سمت خروجی فاضلاب هدایت می‌شوند.

نتیجه‌گیری: کدام گاتر برای شما بهتر است؟

اگر دنبال یک جمع‌بندی سریع هستید، این را بگویم: اگر برای ویلای شخصی یا محوطه کم‌تردد می‌خواهید، گاترهای پلیمری با درپوش‌های طرح‌دار یا استیل بهترین گزینه هستند چون هم زیبایند و هم زنگ نمی‌زنند. اما برای ورودی پارکینگ یا جاهایی که ماشین سنگین رد می‌شود، فقط به چدن یا کامپوزیت‌های فوق سنگین فکر کنید.

در نهایت، انتخاب درست گاتر یعنی اینکه دیگر نگران باران‌های ناگهانی نباشید و محوطه ساختمان‌تان همیشه خشک و تمیز باقی بماند. شاید در نگاه اول هزینه‌اش کمی بیشتر از یک جوی سیمانی ساده باشد، اما وقتی دوام و زیبایی‌اش را در طول ده سال ببینید، متوجه می‌شوید که این یک خرید هوشمندانه بوده، نه یک هزینه اضافه.

امیدوارم این راهنما توانسته باشد به سوالات ذهنی شما پاسخ بدهد. اگر هنوز در مورد سایز یا متریال مناسب برای پروژه خودتان شک دارید، همیشه مشورت با کسی که چند سال در این کار است، بهترین میان‌بر است.

تفاوت واقعی پادری آلومینیومی یک سانتی و دو سانتی؛ کدام برای شما مناسب‌تر است؟

۰ بازديد

 

احتمالاً برای شما هم پیش آمده که وارد یک پاساژ شیک یا یک ساختمان اداری مدرن شوید و اولین چیزی که زیر پایتان حس می‌کنید، یک پادری فلزیِ قرص و محکم باشد. حسی که به آدم می‌دهد، حس کیفیت و نظم است. اما وقتی تصمیم می‌گیرید برای ورودی ساختمان یا فروشگاه خودتان یکی از این‌ها را تهیه کنید، تازه با سوالات اصلی روبرو می‌شوید. فروشنده می‌پرسد: «یک سانتی می‌خواهی یا دو سانتی؟» و اینجاست که آدم کمی گیج می‌شود.

شاید در نگاه اول فکر کنید خب، یک سانتی‌متر که این حرف‌ها را ندارد! اما بگذارید خیالتان را راحت کنم؛ این یک سانتی‌متر اختلاف، فقط مربوط به ارتفاع نیست؛ بلکه کل استراتژی تمیز نگه داشتن ورودی شما را تغییر می‌دهد. در واقع، انتخاب بین این دو مدل، مرز بین یک خرید هوشمندانه و یک هزینه اضافه است. بگذارید خیلی ساده و بدون کلمات قلمبه‌سلمبه، داستان این دو مدل پادری آلومینیومی را برایتان باز کنم.

چرا اصلاً ضخامت پادری مهم است؟

فرض کنید یک روز بارانی است و مشتری‌ها با کفش‌های گلی و خیس وارد می‌شوند. پادری وظیفه دارد این گل و لای را بگیرد و در خودش نگه دارد تا به سنگِ براق کف سالن نرسد. حالا هرچه عمق شیارهای پادری بیشتر باشد، فضای بیشتری برای مخفی کردن این آشغال‌ها وجود دارد. اصل حرف این است: ضخامت بیشتر یعنی مخزن بزرگ‌تر برای گل و خاک.

اما داستان به همین‌جا ختم نمی‌شود. موضوع اصلی، زیرسازی ورودی شماست. آیا قرار است کف زمین را بکنید و پادری را هم‌سطح زمین قرار دهید؟ یا می‌خواهید آن را مثل یک فرش معمولی، روی همین سنگی که هست پهن کنید؟ جواب این سوال، تکلیف یک سانتی یا دو سانتی بودن را روشن می‌کند.

پادری یک سانتی؛ ظریف، منعطف و همه‌فن‌حریف

پادری‌های یک سانتی‌متری که در بازار به مدل‌های تک‌کاناله یا تخت هم معروف هستند، بیشتر برای جاهایی ساخته شده‌اند که محدودیت ارتفاع داریم. فرض کنید ساختمانتان ساخته شده، سنگ‌کاری تمام شده و حالا فهمیده‌اید که به یک درمت حرفه‌ای نیاز دارید. در این حالت شما نمی‌توانید زمین را بکنید چون به لوله‌کشی‌ها یا زیرسازی آسیب می‌رسد.

اینجاست که مدل یک سانتی‌متری وارد میدان می‌شود. این پادری‌ها معمولاً با یک رمپ (یک لبه شیب‌دار آلومینیومی) روی سطح زمین نصب می‌شوند. این لبه باعث می‌شود پای کسی به پادری گیر نکند و چرخ دستی یا کالسکه بچه راحت از روی آن رد شود.

کجاها بهتر جواب می‌دهد؟

  • آپارتمان‌های مسکونی که پاخور خیلی عجیبی ندارند.
  • فروشگاه‌های کوچک محلی.
  • داخل راهروهای هتل که فقط گرد و غبار کفش‌ها باید گرفته شود.
  • جاهایی که امکان تخریب کف وجود ندارد.

پادری دو سانتی؛ غول مرحله آخر برای ورودی‌های شلوغ

حالا بروید سراغ ورودی یک بیمارستان، یک مرکز خرید بزرگ یا یک ترمینال. جایی که روزانه هزاران نفر با کفش‌های مختلف از روی آن رد می‌شوند. مدل یک سانتی‌متری در این مکان‌ها خیلی زود پر از خاک می‌شود و کارایی‌اش را از دست می‌دهد. اینجاست که باید سراغ پادری آلومینیومی درمت با ضخامت دو سانتی‌متر برویم.

مدل دو سانتی‌متری معمولاً به صورت "تکارو" یا دوکاناله ساخته می‌شود. یعنی شاسی آلومینیومی آن قوی‌تر است و می‌تواند فشار وزن بیشتری را تحمل کند. اما مهم‌ترین نکته این است که این مدل پادری حتماً باید «توی کار» نصب شود. یعنی شما باید در کف ورودی، به اندازه دو سانتی‌متر یک چاله یا فضا تعبیه کنید تا پادری داخل آن قرار بگیرد و با سطح زمین کاملاً هم‌تراز شود.

بذار ساده بگم: پادری دو سانتی مثل یک فیلتر عمیق عمل می‌کند. سنگریزه، خاک و برف لای شیارهای آن می‌افتند و به تهِ آن می‌روند و تا مدت‌ها روی ظاهر پادری تأثیری نمی‌گذارند.

مقایسه فنی به زبان خودمانی

اگر بخواهیم این دو را کنار هم بگذاریم، تفاوت‌ها را می‌توان در چند بخش دید:

1. تحمل وزن و دوام

پادری دو سانتی‌متری به خاطر پروفیل‌های ضخیم‌تر، در برابر بارهای سنگین مثل جک پالتی یا ترولی‌های پر از بار، خم به ابرو نمی‌آورد. مدل یک سانتی‌متری برای عبور و مرور افراد عالی است، اما اگر قرار باشد ماشین‌های شستشو یا بارهای خیلی سنگین از رویش رد شوند، شاید بعد از مدتی صدا بدهد یا کمی دفرمه شود.

2. ظرفیت نگهداری گل و لای

این همان چیزی است که به آن "مخزن" می‌گوییم. در مدل دو سانتی، فاصله بین شاسی و زمین بیشتر است. پس دیرتر نیاز به تمیزکاری پیدا می‌کند. در حالی که مدل یک سانتی را شاید مجبور باشید هفته‌ای دو بار بلند کنید و زیرش را جارو بزنید، مدل دو سانتی را می‌توانید ماهی یک بار تمیز کنید (البته بستگی به شلوغی محیط دارد).

3. نحوه نصب

این یک تصمیم استراتژیک است. اگر ساختمان در حال ساخت است، حتماً به معمار بگویید برای پادری دو سانتی‌متری جا بگذارد. ظاهر پادری وقتی هم‌سطح زمین است، هزار برابر شیک‌تر از حالتی است که روی زمین قرار گرفته. اما اگر کار تمام شده و نمی‌خواهید گرد و خاک تخریب راه بیندازید، مدل یک سانتی با لبه شیب‌دار بهترین رفیق شماست.

بحث قیمت؛ آیا دو سانتی همیشه گران‌تر است؟

راستش را بخواهید، بله. آلومینیوم فلز ارزانی نیست و در مدل دو سانتی‌متری، هم وزن آلومینیوم مصرفی بیشتر است و هم ساختار آن پیچیده‌تر. اما بگذارید یک جور دیگر نگاه کنیم: اگر در یک جای پرتردد مدل یک سانتی نصب کنید، احتمالاً بعد از دو سال مجبور می‌شوید عوضش کنید. اما مدل دو سانتی می‌تواند سال‌ها برایتان کار کند. پس در درازمدت، مدل دو سانتی برای ورودی‌های شلوغ اقتصادی‌تر است.

تمیزکاری؛ کابوس یا روتین ساده؟

خیلی‌ها می‌پرسند: «حالا چطوری زیر این‌ها را تمیز کنیم؟»

ساختار هر دو مدل معمولاً به صورت "رول‌شونده" است. یعنی لازم نیست یک قطعه فلزی سنگین و سفت را بلند کنید. مثل یک فرش، پادری را لوله می‌کنید، کنار می‌گذارید و زیرش را جارو می‌زنید یا با تی می‌شویید. به همین سادگی. حتی موکت‌های روی پادری هم قابل تعویض هستند. یعنی اگر بعد از پنج سال احساس کردید موکت‌ها کهنه شده‌اند، لازم نیست کل پادری را دور بیندازید؛ فقط موکت‌ها را عوض می‌کنید و پادری مثل روز اولش می‌شود.

چطور بفهمم کدام برای من ساخته شده؟

برای اینکه موقع خرید شک نکنید، این چند سوال را از خودتان بپرسید:

  1. محدودیت ارتفاع دارید؟ اگر در ورودی باز می‌شود و فاصله در تا زمین کم است، فقط سراغ یک سانتی بروید.
  2. میزان تردد چقدر است؟ برای ورودی یک مطب دکتر با روزی 20 نفر بیمار، یک سانتی عالی است. برای ورودی یک بیمارستان با روزی 2000 نفر، فقط دو سانتی.
  3. ظاهر کار چقدر مهم است؟ اگر می‌خواهید پادری بخشی از معماری کف باشد و اصلاً دیده نشود که چیزی روی زمین پهن شده، مدل دو سانتی توکار انتخاب شماست.

یک نکته که معمولاً کسی به شما نمی‌گوید

بعضی‌ها فکر می‌کنند پادری فقط برای بیرون ساختمان است. اما یک ترکیب برنده وجود دارد: پادری دو سانتی در بیرون (برای گرفتن گل و سنگریزه) و پادری یک سانتی در داخل (فقط با موکت، برای گرفتن رطوبت باقی‌مانده). این ترکیب باعث می‌شود کف سالن شما همیشه مثل آینه برق بزند.

اصل حرف این است که هیچ‌کدام از این دو مدل بر دیگری برتری مطلق ندارند. هر کدام برای یک هدفی ساخته شده‌اند. پادری یک سانتی‌متری نماد ظرافت و نصب آسان است و پادری دو سانتی‌متری نماد قدرت و ظرفیت بالا.

در نهایت، قبل از خرید، حتماً متراژ دقیق و نوع زیرسازی‌تان را چک کنید. یادتان باشد که پادری اولین خوش‌آمدگویی ساختمان شما به مهمان‌هاست. پس انتخابی کنید که نه تنها جلوی کثیفی را بگیرد، بلکه به ورودی شما شخصیت بدهد. امیدوارم این توضیحات بهتان کمک کرده باشد که با اطمینان بیشتری تصمیم بگیرید و بدانید دقیقاً بابت چه چیزی هزینه می‌کنید.

اولین مطالب آزمایشی من

۰ بازديد
این اولین مطالب آزمایشی وبلاگ من می باشد و به زودی حذف خواهد شد.
امروز ارتباط و تبادل اطلاعات نقش بسیار مهمی در رشد و فرهنگ مردم یک کشور و جامعه را دارد و وبلاگ یکی از راه های سریع انتقال اطلاعات و ارتباط مردم یک جامعه با هم می باشد .
شما به راحتی می توانید مطالب مورد علاقه , کارهای روزمره , علم و فرهنگ را در وبلاگ خود انتشار دهید و با سایر دوستان خود به گفتگو و تبادل نظر بپردازید .

دومین مطلب آزمایشی من

۰ بازديد
این دومین مطلب آزمایشی وبلاگ من هستش و به زودی این متن حذف خواهد شد .
وبلاگ چیست ؟
وبلاگ یا وب‌نوشت که به آن تارنوشت، تارنگار یا بلاگ و به زبان انگلیسی(Blog) هم می‌گویند، وبلاگ حاوی اطلاعاتی مانند: گزارش روزانه، اخبار، یادداشت‌های شخصی و یا مقالات علمی مورد نظر طراح آن است. وبلاگ ترکیبی از دو کلمۀ «web» و «log» به معنای ثبت وقایع روزانه است .مطالب وبلاگ بر مبنای زمانی که ثبت شده گروهبندی و به ترتیب از تازه‌ترین رخداد به قدیم ارائه می‌گردد. نویسندهٔ ویلاگ، وب‌نویس یا تارنویس نامیده می‌شود و ممکن است بیش از یک نفر باشد، وب‌نویس به گزارش مداوم رویدادها، خاطرات، و یا عقاید یک شخص یا یک سازمان می‌پردازد. واحد مطالب در وبلاگ،پست است، معمولاً در انتهای هر مطلب، برچسب تاریخ و زمان، نام نویسنده و پیوند ثابت به آن یادداشت ثبت می‌شود. فاصلهٔ زمانی بین مطالب وبلاگ لزوماً یکسان نیست و زمان نوشته ‌شدن هر مطلب به خواست نویسندهٔ وبلاگ بستگی دارد. مطالب نوشته شده در یک وبلاگ همانند محتویات یک وب‌گاه معمولی در دسترس کاربران قرار می‌گیرد. در بیشتر موارد وبلاگ ها دارای روشی برای دسترسی به بایگانی یادداشت‌ها هستند (مثلاً دسترسی به بایگانی بر حسب تاریخ یا موضوع). بعضی از وبلاگ ها امکان جستجو برای یک واژه یا عبارت خاص را در میان مطالب به کاربر می‌دهند.